|
| "Now the sun has come to earth Shrouded in a mushroom cloud of death Death comes in a blinding flash Of hellish heat and leaves the smear of ash" :: P. Simon ::. |
|
||
| Nevada Test Site | |||
 mapa NTS 306kB - kliknij |
|||
Rok powstania: 1950 Obecne zadania: The Nevada Operations Office (NV) zarządza terenem Nevada Test Site (NTS) wprowadzając w życie inicjatywy Department of Energy (DOE), związane z kierowaniem, prowadzeniem, badaniami i rozwojem składu atomowego, badaniami naukowymi w zakresie szeroko pojętego postępu technologicznego, alternatywnego pozyskiwania energii, zarządzania i ochroną środowiska związaną z zanieczyszczeniami wywołanymi zastosowaniem broni jądrowej. Rozmiar: 864,000 akrów (3,500 km2, 1,350 mil2.). Liczba zatrudnionych: 3,693 (stan z 31 marca 1996), włączając wszystkich zatrudnionych przez DOE w Nevadzie oraz współpracowników objętych kontraktami. Roczny budżet: $418 mln (za rok fiskalny 1996). Odpowiedzialność/Zarząd strefami: DOE Nevada Operations Office (NV). Kontrahenci - kierownictwo i operacje: Bechtel Nevada Corporation (które włącza kontrahentów i podwykonawców do których zalicza się zespół złożony z Lockheed Martin Nevada Technologies, Inc., Johnson Controlos Nevada, Inc.), Wackenhut Services, Inc. |
Kliknij
na wybraną część mapy |
||
The Nevada Operations Office (NV) stanowi podmiot kierujący operacjami, zarządem składu atomowego. NOO nadzoruje różnego rodzaju badania na terenie NTS, które dotyczą testowania i wprowadzania nowych technologii. Na terenie NTS ma miejsce wiele różnego rodzaju programów: badania stanu gotowości broni jądrowej (National Nuclear Emergency Search Team), pomiary radioaktywności powietrza, gleby (Federal Radiological Monitoring and Assessment Center), składowanie i nadzór nad materiałami silnie radioaktywnymi będącymi wynikiem badań oraz produkcji urządzeń wykorzystujących energię jądrową (Hazardous Materials - HAZMAT), Yucca Mountain - projekt składowania odpadów atomowych w tunelach pod górami Yucca, projektowanie i wdrażanie projektów związanych z technologią "oczyszczania z plutonu" środowiska naturalnego, programy związane z DOE Office of Defence Programs (programy związane z zamówieniami Ministerstwa Obrony USA). Na terenie NTS obecni są dwaj najwięksi kontrahenci: Bechtel Nevada i Wackenhut Services, Inc.. Kontrakt z Wackenhut dotyczy ochrony terenu, ośrodków badawczych i operacji prowadzonych na terenie NTS Jest to ochrona stała. Natomiast kontrakt z Bechtel stanowi efekt wyboru, który został dokonany w 1995. Na jego podstawie Bechtel stał się wykonawcą wielu projektów badawczych oraz "dostawcą technologii", które zostały stworzone przez jego kontrahentów. Ustalenia weszły w życie z dniem 1. stycznia 1996. Do tego czasu sprawami związanymi z zarządzaniem i prowadzeniem operacji zajmowały się trzy firmy: Reynolds Electric and Engineering Company, Inc. (RECCO), Raytheon Services Nevada oraz EG&G Energy Measurements, Inc.. Na terenie NTS swój ośrodek posiada The NTS Radioactive Waste Management Site. RWMS zarządza ośrodkami, których zadaniem jest przechowywanie i nadzór nad odpadami radioaktywnymi niskiego stopnia. RWMS jest obecne na terenie Area 3 i częściami Area 5. DOE kontroluje osiem ośrodków na terenie NTS, które stanowią część programu D&D(oczyszczanie i upublicznianie). Pięć ośrodków było zaangażowanych w celach badawczych dotyczących rakiet z ładunkami nuklearnymi: : R-MAD, E-MAD, Test Cell A, Test Cell C i Junior Hot Cell. Pozostałe ośrodki wykorzystywane w Project Pluto: the Environmental Protection Agency Farm oraz Super Kukla Facility. Testy broni nuklearnych Od końca II wojny światowej do roku 1951 pięć testów z bronią nuklearną było przeprowadzonych na terenie odległych wysp na Pacyfiku. W związku z wrażaniem programu testów z bronią jądrową o mniejszej sile rażenia, stało się jasne, że testy na terenie USA staną się łatwiejsze do kontrolowania, a co najważniejsze wydatki z tym związane będą mniejsze. W tym celu wyselekcjonowano tereny dzisiejszego Nellis Test Range do przeprowadzania testów z wybuchami w powietrzu. Do testów powietrznych brano pod uwagę następujące obszary: Alamogordo/White Sands(Nowy Meksyk), Dugway Proving Ground (Utah), Pamilco Sound/Camp Lejuene (Północna Karolina) i 80 km pas pomiędzy Fallon i Eureka w Nevadzie. Rozkazem #805 19 lutego 1952 ustalono obszar 1800 km2 na testy z bronią atomową. Obszar ten to mniej więcej połowa obecnego terytorium Nevada Test Site. W 1951 AEC (Atomic Energy Commision) rozpoczęło realizację swoich planów dotyczących rozszerzenie terenów przeznaczonych na testy. AEC zdecydowała się przesunąć testy z obszaru Frenchman Flat do Yucca Flat, gdzie rozpoczęto wkrótce zagospodarowywanie i urządzanie 12 obszarów dla zrzutów z powietrza, z wież, na powierzchni, w tunelach i za pomocą balonów. W latach 1958, 1961, 1964 i 1967 następowało powiększanie obszarów służących do przeprowadzania testów z bronią jądrową do wielkości porównywalnej z obecną czyli ok. 3,500 km2. Testy atmosferyczne trwały od stycznia 1951 do października 1958, testy podziemne 1961 - 1992. 31 października USA i ZSRR podpisali moratorium na testy z bronią jądrową. W związku z jego przerwaniem przez stronę rosyjską USA wznowiło testy 15 września 1961. Trwały testy na powierzchni, pod powierzchnią od 1961 - 1968. Jednakże większość testów miała miejsce pod ziemią. 5 sierpnia 1963 podpisano układ o ograniczeniu testów z próbnymi wybuchami jądrowymi, które zakazywały wybuchów w powietrzu, pod wodą i w kosmosie. Główne ośrodki na terenie NTS Radioactive
Waste Management Site (RWMS)
(Zarząd Składu Odpadów Radioaktywnych) Area 3 jest umiejscowiona w Yucca Flat i obejmuje obszar ok. 50 akrów. Zawiera odpady testów atmosferycznych i części podziemnych. Według danych z rozkazu 5480.23 Area 3 nie zawiera materiałów, które klasyfikowałyby ją jako ośrodek badań jądrowych. Area 5 powstała w 1961 jako teren zabezpieczenia i składowania odpadów powstałych w wyniku działań DOE i jego ośrodków na terenie NTS i jako taka jest zaklasyfikowana jako ośrodek badań jądrowych - z oznaczeniem na poziomie 3 stopnia niebezpieczeństwa związanego ze składowaniem i przetwarzaniem odpadów radioaktywnych. Device Assembly Facility (DAF) DAF nie jest ośrodkiem badań nuklearnych, a jedynie miejscem, gdzie dokonuje się przygotowań związanych z przeprowadzaniem testu. Obecnie na terenie NTS są dwa miejsca typu DAF: kompleks Able zarządzany przez Los Alamos National Laboratory (LANL) i kompleks Baker zarządzany przez Lawrence Livermore National Laboratory (LLNL). Kompleksy te stanowią silnie strzeżony obszar , który złożony jest z budynków połączonych korytarzami podziemnymi. Część laboratoriów jest umiejscowionych pod ziemią. NTS Field Operations Obecnie NTS działa w oparciu o moratorium, które zostało zaaprobowane w 1992 przez Senat USA (w marcu 1994 zostało ono przedłużone do października 1995). Moratorium szczegółowo opisuje procesy testowania broni. W związku z powyższym DOE jest zobowiązane do przestrzegania pewnych reguł, od których mogą zajść pewne odstępstwa w przypadku, gdy wymagał tego będzie interes narodowy. DOE może podejmować pewne decyzje związane z przyszłymi misjami na terenie NTS. Miejsca i obszary NTS jest podzielone na dwa rodzaje miejsc (site) i siedem kategorii stref (zone): Industrial, Research and Support Site (budowa, projekty badawcze, magazynowanie sprzętu) Waste Management Site (przechowywanie odpadów radioaktywnych różnego typu) Nuclear Test Zone (obszar testów hydrodynamicznych, podziemnych testów jądrowych różnego rodzaju broni, zarząd nad składem broni przed testem), Nuclear and High Explosive Test Zone (obszar wydzielony do podziemnych i naziemnych testów broni nuklearnej) Research, Test, and Experiment Zone (obszar przeznaczony dla badań na niewielką skalę, tu mają miejsce początkowe fazy testów oraz eksperymentów) Radioactive Waste Management Zone (obszar składowania odpadów niższego stopnia radioaktywności oraz odpadów chemicznych) Critical Assembly Zone (obszar montażu końcowego urządzeń nuklearnych oraz przeprowadzania operacji związanych z wybuchami) Spill Test Facility Impact Zone (obszar geograficznie dobrany w taki sposób, aby można było w naturalny sposób kontrolować siłę wybuchu lub jakiejkolwiek nieprzewidzianej sytuacji w czasie testu) Reserved Zone (strefa buforowa, która nie jest przydzielona do badań związanych z szeroko pojętą obroną; obszar, na którym swoją jurysdykcję mają instytucje związane z radiologiczną ochroną, zespół ratunkowy w przypadku problemów w trakcie testu, i in.)
Obszary: Area 1 - Jako część Nuclear Test Zone obejmuje obszar 70km2 w pobliżu Yucca Flat. W latach 1952 - 1955 przeprowadzono tu 4 wybuchy atmosferyczne, 3 wybuch podziemne (1 w 1971 i 2 w 1990). Lyner Complex stanowi podziemny kompleks na terenie Area 1, który został zaprojektowany do testów ze "specjalnymi" materiałami jądrowymi. Pierwsza działalność kompleksu jest datowana na lata 60-te, kiedy to rozpoczęto prace ziemne i drążenie podziemnych tuneli pod przyszły kompleks U - 1. Na początku wykopano szyb o głębokości 305m przeznaczony na test z bronią nuklearną, jednakże próba nie doszła do skutku. Później wykorzystano go do tworzenia odnóg poziomych i całej infrastruktury ośrodka. Kolejne prace rozpoczęto w latach 80-tych i wczesnych 90-tych. Rozszerzeniu i wydłużeniu uległy tunele poziome, zmieniono wentylację i windy. Kompleks służył do eksperymentów z wykorzystaniem reakcji jądrowej o niewielkiej mocy lub eksperymentów ze zubożonym uranem, a także tych z masą subkrytyczną w różnych zastosowaniach. W 1990 przeprowadzono eksperyment z urządzeniem o mocy niższej niż 25 kiloton (test Ledoux). Kolejny eksperyment (The Kismet) miał miejsce w 1995 i dotyczył materiałów takich jak tryt, zubożony uran, które mogą zostać wykorzystane w głowicach bojowych o małej sile rażenia. Obydwa testy (Ledoux i Kismet) zostały przeprowadzone w sposób zapewniający bezpieczeństwo dla kompleksu Lyner oraz środowiska na powierzchni ośrodka. Area 1 Industrial Complex, na skrzyżowaniu drogi Pahute Mesa i Tippipah Highway jest miejscem, gdzie przechowuje się sprzęt do drążenia tuneli o wartości $20 mln. Jego typowa działalność to najczęściej drążenie nowych tuneli, zabezpieczanie już używanych, drążenie szybów dla testów podziemnych.
Area 2 - Obszar o powierzchni ok. 52 km2 zawierający strefę testów nuklearnych, położony w północnej połowie Yucca Flat. W części wschodniej przeprowadzono siedem testów z wybuchami atmosferycznymi pomiędzy 1952 a 1957. Pierwszy z serii wybuchów podziemnych miał miejsce w 1962. Testy trwały aż do roku 1990. zdetonowano tu 137 bomb, czasem jednocześnie w tym samym szybie miały miejsce wybuchy dwu lub więcej ładunków różnego typu pierwiastka promieniotwórczego, by sprawdzić zależności i wzajemne oddziaływanie. Część urządzeń, baraków i bunkrów została przeniesiona na teren Area 6.
Area 4 - Obszar o powierzchni ok. 41 km2 zawierający strefę testów nuklearnych, położony w pobliżu centrum Yucca Flat. Area 4 była miejscem 5 testów atmosferycznych w latach 1952 - 1957. Od połowy lat 70-tych do roku 1991 miało tu miejsce 35 podziemnych testów w większości w pn.-wsch. części strefy.
Area 7 - Obszar o powierzchni ok. 52 km2 zawierający strefę testów nuklearnych, położony w pn.-wsch. kwadrancie Yucca Flat Yucca Flat. Na tym obszarze przeprowadzono 26 wybuchów atmosferycznych. Od roku 1964 aż do końca 1991 62 razy zdetonowano ładunki jądrowe pod ziemią.
Area 8 - Obszar o powierzchni ok. 34 km2 zawierający strefę testów nuklearnych, mieszczący się w pn.-wsch. części Yucca Flat. Trzy testy atmosferyczne przeprowadzono w 1958. Od roku 1966 aż do 1988 zdetonowano 10 ładunków po ziemią. Dwie próby zdetonowano jako ładunki wielokrotne z różnym rodzajem materiału rozszczepialnego. Podziemne kanały i tunele były wykorzystywane w późnych latach 50-tych i w 1964. Eksperymenty przeprowadzono pod kierownictwem Lawrence Livermore National Laboratory.
Area 9 - Obszar o powierzchni ok. 52 km2 zawierający strefę testów nuklearnych, położony w pn.-wsch. kwadrancie Yucca Flat. Przeprowadzono tu 17 testów atmosferycznych w latach 1951 - 1958. Area 9 była intensywnie wykorzystywana do przeprowadzania testów podziemnych. Było ich 100 w latach 1961 - 1992. Dwanaście testów zawierało więcej niż dwa urządzenia detonowane jednocześnie (po jednym urządzeniu na jeden szyb). Area 10 - Obszar o powierzchni ok. 54 km2 zawierający strefę testów nuklearnych, położony w pn.-wsch. części Yucca Flat. Area 10 była pierwszym obszarem wyselekcjonowanym do przeprowadzania prób z systemem rakiet nuklearnych (powietrze-powietrze zdetonowanych pierwszy raz w 1957). Był to jedyny na terenie NTS eksperyment z wykorzystaniem rakiet z ładunkiem nuklearnym. W latach 1951-1955 miały miejsce dwie próby z detonacją tuż przy powierzchni ziemi (kraterowe). Licząc detonacje podziemne i kraterowe na terenie Area 10 przeprowadzono 57 nieatmosferycznych prób. Eksperymenty miały różny charakter: były takie, które w jednym szybie mieściły kilka ładunków różnego typu i takie, które odpalano jednocześnie, jednakże ładunki były odseparowane poprzez system oddzielnych szybów. Area 10 jest miejscem gdzie utworzony został jeden z bardziej znanych kraterów, zwany Sedan Crater. Utworzony w wyniku zdetonowania urządzenia termonuklearnego w lipcu 1962. Jego średnica wynosi 390m, głębokość 98m. Sedan powstał jako pierwszy z 23 w programie badawczym nazwanym - Plowshare. Sedan został wpisany na listę miejsc historycznych USA, podobnie jak mniejszy od niego Scooter Crater - również położony na tym samym terenie, powstały jako rezultat zdetonowania konwencjonalnego ładunku 500 ton silnie wybuchowego materiału (1960).
Area 11 - Obszar ten stanowi jednocześnie miejsce buforowe jak i strefę wykonywania testów nuklearnych o powierzchni 67km2 wzdłuż wschodniej granicy NTS. Cztery próby z rozpadem plutonowym miały tu miejsce jako próby powietrzne w latach 1954 i 1956. Prób dokonywano w pn. części Area 11 - stąd dzisiaj nazwa Plutonium Valley. Ponieważ promieniowanie radioaktywne wciąż jeszcze jest obecne na tym terenie, jest on naturalnym poligonem służącym dzisiaj do badań nad bezpieczeństwem i innymi eksperymentami związanymi z pozostałościami po testach nuklearnych w tym rejonie. Specjalne służby monitorują cały czas poziom radioaktywnego skażenia terenu. W latach 1966 - 1971 przeprowadzono 5 podziemnych prób jądrowych. Do dzisiaj przeprowadza się tu do 6 prób detonowania niewielkich ładunków (45kg).
Area 13 - Oficjalnie nie ma takiej strefy na terenie NTS, chociaż istnieje niewielki kawałek ziemi na terenie kompleksu Nellis Air Force Range (NAFR), znany jako NAFR Complex Area 13, który jest położony na pn.-wsch. brzegu NTS. W 1957 był to obszar na którym prowadzono eksperyment z plutonem.
Area 14 - Obszar buforowy zajmujący 67 km2 w pd. - centralnej części NTS. Nie przeprowadzano tu żadnych prób naziemnych ani podziemnych.
Area 15 - Obszar buforowy zajmujący 96 km2 w pn.-wsch. części NTS. Nie przeprowadzano w tej części żadnych prób powietrznych. W latach 1962 -1966 przeprowadzono trzy podziemne próby z bronią jądrową. Na terenie Area 15 mieszczą się dwa duże kompleksy: Hardhat/Piledriver site oraz U.S. Environmental Protection Agency (EPA) Farm Complex- obydwa zamknięte. Eksperyment Piledriver miał miejsce w 1966 i został zapamiętany jako jeden z najdroższych podziemnych testów wykonywanych na zamówienie DoD. Area 16 - Teren testów broni nuklearnej oraz konwencjonalnych materiałów o dużej sile rażenia, zajmujący 73 km2. Area 16 powstała w 1961 roku i stanowiła obszar wyłącznego użytkowania DoD. Przeprowadzane testy najczęściej zlokalizowane były w tunelach, odległych od innych obszarów testowania broni jądrowej. Od 1962 do 1971 przeprowadzono 6 podziemnych prób (wszystkie na terenie tego samego kompleksu tuneli). Obecnie prowadzone są badania nad materiałami konwencjonalnymi o dużej sile rażenia.
Area 17 - Obszar buforowy o powierzchni 80 km2 położony w pn.-centralnej części NTS. Teren ten stanowił bufor pomiędzy działaniami w innych strefach. Nie prowadzono tu żadnych badań czy testów z bronią jądrową lub konwencjonalną.
Area 18 - Obszar buforowy o powierzchni 231 km2, położony w pn.-zach. kwadrancie NTS. Opuszczony pas startowy Pahute Airstrip leży we wsch.-centralnej części strefy. W czasach swej aktywności służył jako miejsce, skąd startowały maszyny z dostawą części i oprzyrządowania dla operacji położonych na terenie Pahute Mesa. Area 18 była miejscem 5 testów z bronią jądrową: cztery przeprowadzono w poł. 1962, jeden test pod ziemią w 1964. Dwie pierwsze były eksplozjami atmosferycznymi, dwie powierzchniowymi (kraterowymi). W 1964 Lawrence Livermore National Laboratory prowadziła tu swoje badania nad wykorzystaniem ładunków jądrowych w celu tworzenia tuneli i innych podziemnych struktur w skale (program Plowshare). Area 19 - Obszar testów z bronią jądrową zajmujący 388 km2, położony w pn.-zach. części NTS. Area 19 powstała jako miejsce testów podziemnych o dużej sile rażenia. Nie przeprowadzano tu żadnych prób powierzchniowych ani powietrznych. Od połowy lat 60-tych do 1992 przeprowadzoną łącznie 35 podziemnych prób jądrowych.
Area 20 - Obszar testów z bronią jądrową zajmujący 259 km2, położony w skrajnym pn.-zach. narożniku NTS. Powstała w połowie lat 60-tych (podobnie jak Area 19) w celu testów podziemnych o dużej sile rażenia. Nie prowadzono tu żadnych prób powierzchniowych ani powietrznych z bronią jądrową. Pomiędzy rokiem 1966 a 1976 przeprowadzono tu trzy podziemne próby z ładunkiem jądrowym przekraczającym 1 megatonę. Obszar testów przylegał do Pahute Mesa. Testy te, ze względu na swoją moc, stały się powszechnie znane - Boxcar, Benham i Handley. Od połowy lat 60-tych do 1992 przeprowadzono łącznie 46 prób podziemnych. Wszystkie urządzenia detonowano osobno w specjalnych głębokich szybach w Pahute Mesa. Trzy eksplozje pochodziły z programu Plowshare (eksperymenty: Palanquin, Cabriolet i Schooner). Palanquin detonowano wiosną 1965 roku i była to pierwsza eksplozja podziemna na terenie Pahute Mesa.
Area 21 - Brak takiej strefy na terenie NTS.
Area 23 - Strefa zawierająca obszar buforowy zajmuje 13 km2 i położona jest w pd.-wsch. części NTS i stanowi obecnie największy kompleks związany z zaopatrzeniem oraz wszelkimi usługami na terenie NTS. Mercury zostało założone w 1951 i od tego czasu służy jako główne miejsce administrowania i prowadzenia infrastruktury w całym NTS. Mają tu swoje miejsce laboratoria badawcze i budynki zaopatrzenia, mieszkalne i obsługi, technicznego wsparcia i zarządzania komunikacją, ośrodki komputerowe i budynki służące do naprawy taboru, składy paliwa, parkingi dla ciężkiego sprzętu i pojazdów, itp. Mercury jest położone ok. 8 km od Autostrady 95. Area 24 - Nie istnieje obszar o takiej nazwie na terenie NTS, chociaż Las Vegas (!) i pn. Las Vegas bywają czasem tak nazywane.
Area 28 - Obszar już nie istnieje - został włączony do Area 25 i Area 27.
Area 29 - Strefa zawierająca obszar buforowy obejmuje powierzchnię 161 km2. Położona jest w zach.-centralnej części NTS. Na terenie Area 29 umiejscowiona jest stacja przekaźnikowa umożliwiająca przekaz radiowy dla całego NTS.
Area 30 -
Strefa zawierająca obszar buforowy o powierzchni 150 km2, położona na
zachodnim skraju NTS. W przeszłości obszar ten miał niewielki udział w programach
nuklearnych, chociaż w 1968 Area 30 stała się miejscem projektu Buggy, będącego
częścią programu Plowshare. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
| na
górę strony . |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
| . | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Nazwy operacji z testami atmosferycznymi, powierzchniowymi i podwodnymi
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
Zdjęcia: |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
| na górę strony | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dreamland Online copyright 2002 |
||||||||||||||||||||||||||||||||||
