Loty testowe U-2  . |
Pierwszy lot U-2 odbył się 04.08 1955r. Konstrukcja samolotu była w tamtych czasach na tyle nowatorska, że U-2 nie miał żadnych odpowiedników. Często sądzi się, że była to maszyna naddźwiękowa, lecz nie jest to prawdą. Wykonane z lekkich materiałów U-2 ważyło wyjątkowo niewiele i temu należy przede wszystkim przypisać jego zdolność do osiągania bardzo wysokich pułapów. więcej >>> |
CL-400 Suntan . |
Zbudowano jedynie 4 prototypy CL-400 Suntan. Samolot osiągał prędkość 2,5 Macha. Miał być następcą U-2. Jednak trudności związane z tankowaniem paliwa (ciekły hydrogen) spowodowały zakończenie programu i dalszą budowę. Zakończenie projektu przypada na koniec lat 50-tych. |
Program OXCART - A-12/SR-71 . |
26.02
1962 pierwszy A-12 Blackbird zostaje przeniesiony do Groom Lake. 26.04 1962 pierwszy lot A-12 w Groom Lake. Powszechnie sądzi się, że A-12 było początkiem dla programu badawczego SR-71 i tak też było. Wiele rozwiązań SR-71 przejął od swojego poprzednika. Od czasów Blackbirda "oficjalnie" nic nie latało szybciej, a jednak po ustanowieniu rekordu prędkości Blackbird przeszedł na emeryturę(6.04 1990), co skłoniło ludzi do wniosków, że USAF zajęły się testowaniem nowego, znacznie szybszego samolotu. więcej na temat programu OXCART >>> |
YF-12A |
07.08 1963 pierwszy lot myśliwca przechwytującego o prędkości 3 Macha, którego konstrukcja była oparta o projekt A-12 |
D-21 (drone) . |
05.04.1966
Z Groom Lake wystartował A-12 z przymocowanym do niego D-21. Po osiągnięciu odpowiedniego pułapu maszyna oddzieliła się od A-12 i odbyła swój pierwszy lot. |
Program HAVE DONUT . |
1967 - Defense Intelligence Agency przechwytuje MIGa-21, który zostaje przetransportowany do Groom Lake w celu przetestowania. Był to start programu, który trwa do dziś. Często obserwowano przed hangarami Red Hats różnego rodzaju (najczęściej produkcji rosyjskiej) samoloty myśliwskie. Czasem uczestniczyły one w symulowanych walkach z myśliwcami USAF. |
Program HAVE BLUE . |
16.11
1977 F-117 Stealth zostaje przeniesiony do Groom Lake na loty testowe. Realizacja programu
przebiegała w najściślejszej tajemnicy i to do tego stopnia, że loty odbywały się
wyłącznie w nocy, przy minimalnej liczebności personelu bazy. Have Blue skierowano do
produkcji po ok 10 latach testów i prób operacyjnych, a o jego istnieniu i parametrach
wiedziała nieliczna grupa osób. Więcej na temat Have Blue >>> Program Senior Trend >>> |
Program COPPER COAST  |
W połowie lat 70-tych NASA prowadziła badania nad szybkim, ponaddźwiękowym samolotem, którego późniejsza nazwa kodowa to X-24B i jego bardziej zaawansowana wersja X-24C. Koncepcja X-24C przedstawiona przez Lockheed Skunkworks nosiła nazwę L301. L301 było rakietą lub pojazdem załogowym, który na wysokości 28km rozwijał prędkość 6,65 Macha. We wrześniu 1977 projekt X-24C/L301 został oficjalnie zakończony z powodu cięć w budżecie. I był to jego koniec w "białym świecie". Po oficjalnym zakończeniu prac cała dokumentacja została przejęta przez DoD i rozpoczął się nowy ściśle tajny projekt z dawnym L301 pod nową nazwą COPPER COAST. Lockheed rozpoczął prace nad następcą SR-71. CC miał latać z prędkością 4Macha na wysokości 60km i 7Macha na wysokości 75km. Po przeróbkach (zdj. na dole) został wykonany prototyp, który ostatecznie został poddany testom w 1981. Możliwe, że zmiany projektów X-30 były przeznaczone właśnie dla niego, przed tym jak oficjalnie usłyszeliśmy o NASP (National Aerospace Plane) i jego "białej wersji", której również się nie powiodło. NASP był znany jako X-31. Po jego zamknięciu projekt na sukcesora SR-71 otrzymał General Dynamics (należący do Lockheeda) - patrz SENTINEL poniżej. |
Program TACIT BLUE . |
Styczeń
1981 - pierwszy lot w Groom Lake. Program ten stanowił wstęp do rozwinięcia technologii
stealth użytej później w bombowcach typu B-2. Zakończenie programu (i jego odtajnienie) nastąpiło w 1985r. |
TR-3A Black Manta (?) |
TR-3A Black Manta uważana jest za sukcesora F-117 Nighthawk. Wielokrotnie widziana w okolicach Groom Lake jest szybsza i bardziej niewidoczna dla radarów od F-117. Obserwatorzy często mówili i tajemniczym trójkątnym samolocie o zaokrąglonych narożnikach. Podobno używano jej w lotach bojowych. |
| HALSOL | Czerwiec 1983 - Pierwszy lot próbny bezzałogowego statku UAV napędzanego energią słoneczną (program trwał 2 miesiące). |
Brilliant Buzzard . |
Pierwsze obserwacje lotów tego olbrzyma datowane są na początek lat 90-tych. Rozpiętość jego deltowatych skrzydeł wynosi ponad 66 m. Służy do przenoszenia strategicznych ładunków jądrowych oraz jako samolot matka dla mniejszych i szybszych samolotów zwiadowczych. Niektórzy traktują go jako projekt Aurora. |
Stealth Criuse Missile . |
Testowane w Groom Lake pod koniec lat 80-tych i na początku 90-tych. Odznaczają się bardzo niską widocznością w radarze i możliwościami wybierania odpowiedniej drogi - przelatywanie przez obszar o najmniejszym z możliwych stopniu wykrywalności przez sieć obcych radarów. |
HGV - Hypersonic Glide . |
Bezzałogowiec o napędzie rakietowym wynoszony na wysokość 20000 m przez zmodyfikowaną wersję B-52H, zdolny osiągać prędkości rzędu 18 Macha. Całkowita długość wynosiła 9 m, zasięg 8000 km. Jego projekt został wpisany do Unmanned Aircraft Bureau Skunk Works Lockheeda w 1979r. Miał być wykorzystany jako broń szybkiej reakcji na uderzenie atomowe. Testowany na przełomie lat 1989/90. |
Bright Star . |
Jest wytworem Lockheed Martin Skunk Works wykorzystywanym przez DARPA. Jego prędkość leży gdzieś poza 2 Macha. W 1995 został sfotografowany przed H-18 w Groom Lake ze szczytu Tikaboo przez Andreasa von Retyi. Cechą charakterystyczną wyglądu jest wysoki i duży statecznik pionowy tylnego usterzenia. |
UAV Predator . |
Większość tajnych programów w Area 51 dotyczyła i dotyczy bezzałogowych obiektów latających, do których należy zaliczyć Predatora. Używany w wojnie w Afganistanie jest sterowany z bazy macierzystej w Stanach. Ponieważ na pokładzie nie ma ludzi, odpadają więc wszelkie ograniczenia dotyczące wytrzymałości organizmu ludzkiego na przeciążenia, zatem tego typu urządzenia są zdolne osiągać znaczne prędkości i czasem bywają traktowane jako UFO - nazwijmy je "ziemskie UFO". |
X-33 (?) . |
X-33 nie był testowany w Area 51, ale jako technologia (napęd) stosowano go w programie Aurora/Astra. Po problemach konstrukcyjnych i wydaniu ponad 1 mld $ program X-33 został oficjalnie zakończony. Większość projektów z nim związanych zostało przejętych przez USAF. Prototyp X-33 (lub jego nowa nazwa kodowa) jest już w późnej fazie testów w Edwards AFB, gdzie przygotowano dla niego całą infrastrukturę. <Patrz zdj. W Edwards AFB na stronie G. Sellani http://www.lazygranch.com/x33.htm> |
Program AURORA/ASTRA (?)  |
Nazwa
programu ulegała zmianom. Nie jest znana obecna nazwa. Początek prac nad programem i
prób w rejonie Groom Lake datuje się na rok 1985. Nie przyznaje się do niej Lockheed -
stąd domniemania, że program wdrożeniowy pochodzi od koncernu Northrop/Grumman. Jednak
znawcy tematu zwracają uwagę na jeszcze inną możliwość. Mianowicie program Aurora
mógł zostać przemianowany na Astra - a w tym przypadku jest bardzo prawdopodobne, że
autorem programu jest znana już nam korporacja Locheed Martin i najprawdopodobniej tak
jest - choć nazwy kodowe w rzeczywistości są często zmieniane (nie jest to istotne).
Ważne, że program Astra już lata z powodzeniem po całym świecie od początku lat
90-tych! Zbyt wiele jest doniesień na temat dziwnych odgłosów dochodzących z powietrza
nad Kalifornią, Pacyfikiem, pd.-zach. Anglią. Rejestrowane zostały nawet wstrząsy i
ich siła przez kalifornijską służbę sejsmiczną, która dysponuje najbardziej
czułymi urządzeniami tego typu na Ziemi. Niektóre osoby znają już na pamięć typy i
siłę oddziaływań fal dźwiękowych, jakie wydają najróżniejsze samoloty - jednakże
wszyscy są zgodni co do jednego: tego typu samolotu nie ma... W takim razie co takiego
nadlatuje od Pacyfiku i kieruje się w stronę pustynnych obszarów Nevady? Kolejnym
dowodem jest obserwacja charakterystycznych "kółek na linie", czyli śladów
jakie pozostawia za sobą nieznany typ samolotu na niebie. |
Nazwa programu: (?)  . |
1989-91(?) - Prace związane z promieniami cząstkowymi, tzw kule świetlne nad Groom Lake (przeczytaj artykuł Toma Mahooda na ten temat). Program badawczy w Groom Lake był powodem turystycznego boomu w pobliżu bazy. Często można było oglądać pokazy "UFO" nad Area 51 na nocnym niebie (na pewno nie chodziło tu o różnego rodzaju race). Badania trwały również w Tejon Ranch, gdzie swoje stanowiska badawcze ma korporacja Northrop. Nie jest dokładnie znane zastosowanie tego zjawiska, ale sądzi się, że może to być efekt pracy nad zupełnie nowym rodzajem radaru. Słowo radar nie jest tu może najbardziej adekwatne - nazwijmy to zatem czymś w rodzaju detektora, który potrafi wykryć (ale i wprowadzić w błąd) wszystko, co jest zbudowane z materii - bez względu na to czy jest wykonane w technologii stealth, czy nie. Tajemnica tego zjawiska była pilnowana szczególnie, pomimo, że było ono zauważalne. Obecnie uważa się, że technologia stealth nie specjalnie stanowić musi wymóg konieczny. Przynajmniej tak długo, jak inni nie odkryją swojej technologii, która będzie w stanie wykryć niewidzialne dzisiaj samoloty. Konkluzja jest prosta jeśli podejść do tego w taki sposób: dla fizyki nie ma rzeczy niewidzialnych, problem polega tylko na tym jak długo można ukryć coś, co lata i być pewnym tego, że inni na pewno tego nie widzą... |
| Nazwa programu: (?) Panele elektrochromatyczne  |
1992-9? - Program, którego zadaniem było uczynienie niewidzialnym samolotu poprzez zastosowanie specjalnych matryc przekazujących obraz za obiektem bezpośrednio po drugiej (widocznej) stronie. Technologia ta była testowana w Groom Lake, a jej zastosowanie nie dotyczy wyłącznie samolotów, chociaż były one pierwsze. Czasopismo "Popular Science" zamieściło artykuł, który tłumaczył zasadę działania i możliwości zastosowań tego typu technologii w armii. Najprawdopodobniej właściwości paneli zostały użyte w projekcie operacyjnym Bird Of Prey, chociaż USAF uważa, że nie dysponuje rozwinięciem tego modelu w chwili obecnej. (Podobnie było z prototypem Have Blue, który został użyty jako model demonstracyjny dla późniejszego F-117 Nighthawk). |
F 121 SENTINEL (Centennial) . |
F 121 jest produktem General Dynamics. GD stanowi część koncernu Lockheed Martin. Maszyna jest jednomiejscowym samolotem zwiadowczym zdolnym rozwinąć prędkość powyżej 3 Macha. Wykonana na zamówienie NRO, jest jeszcze bardziej niewidoczna dla radarów niż osławiony SR-71. Obecnie w Groom Lake stacjonują 4 maszyny tego typu rozmieszczone w hangarach H-20,21,22,23. Samolot wykonany na podstawie delty z 65° rozkładem kąta natarcia stanowi niemal idealne rozwiązanie konieczne dla lotów z dużą prędkością. F 121 był widziany kilkakrotnie (M. Północne, Groom Lake). |
A-11 ASTRA |
Maszyna podobna w kształcie do F-117, lecz większa od swojego protoplasty ok. 1,5 raza, zastąpić miała dawnego F-111 Aardvark. Ciągle jeszcze produkowana. Obecnie w Groom Lake stacjonują trzy tego typu samoloty. |
BIRD OF PREY |
Produkcja McDonnell Douglas/Boeing (Phantom Works)- odtajniona 18.10 2002. Konstrukcja testowana jako typ - demonstrator technologii stealth. W przedstawionej i wcześniej testowanej formie stanowi samolot subsoniczy o wyjątkowo niskim stopniu wykrywalności zarówno w dzień jak i w nocy (także za pomocą radarów różniczkowych). Maszyna odbyła 38 lotów testowych. Pierwszy lot testowy odbył się pod koniec 1996 na terenie Area 51 (zdjęcie obok z podłożonym tłem ze względu na "ochronę interesów narodowych") więcej na temat Bird Of Prey >>> |
